Αν δεν έχετε διαβάσει τα προηγούμενα άρθρα, θα σας το συνοψίσω: ξεκινήσαμε με μια συναρπαστική διαδικασία εύρεσης επενδυτών, στη συνέχεια ολοκληρώσαμε μια συμφωνία στην οποία οι κρυφές δυσκολίες μας έγιναν εμφανείς και μας δίδαξαν πολλά και, τέλος, παραδώσαμε οκτώ διαμερίσματα στους επενδυτές μας. Τώρα, βρισκόμαστε στην τελική ευθεία και τα κέρδη αρχίζουν να ρέουν στον λογαριασμό της εταιρίας, και έγινα ο Γκαλ Ρούμπιν, ο ιδιοκτήτης εταιρείας ανάπτυξης ακινήτων.

Αλλά όχι, για μένα δεν είχαμε τελειώσει ακόμα. Ήταν ξεκάθαρο για μένα ότι αυτό το προϊόν λειτουργούσε, επομένως, για μένα, αυτή η συμφωνία ήταν μόνο η αρχή.

Γιατί:
• Επειδή εγκατέλειψα τα κέρδη για να παράγω την πιο κερδοφόρα επένδυση για τους πελάτες, έτσι θα με εμπιστεύονταν και έτσι θα μου έδινε την ευκαιρία να μάθω και να δημιουργήσω ένα καλύτερο οικονομικό μέλλον για αυτούς.
• Επειδή, ενώ βρήκα μια καλή συμφωνία, για να είναι μια επιχείρηση, χρειαζόταν να δημιουργήσω μια σειρά από τέτοιου είδους συμφωνίες, που θα δημιουργούσαν συνεχώς τέτοιου είδους κέρδη (ο στόχος μου αρχικά ήταν πέντε συμφωνίες το χρόνο – αυτό σήμαινε μία περίπου κάθε δύο μήνες)
• Επειδή το μοντέλο κερδοφορίας έπρεπε να αλλάξει εντελώς και ξαφνικά τα διαμερίσματα θα ήταν λίγο πιο ακριβά για τους επενδυτές – ναι φίλοι μου, ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης πρέπει επίσης να αποκομίσει κέρδος.
• Επειδή το να βρεις έξι αγοραστές είναι δύσκολο, αλλά για να γίνεις επιχείρηση, πρέπει να βρίσκεις έξι αγοραστές κάθε μήνα και αυτό το κάνει πολύ πιο δύσκολο.
• Επειδή η επιτυχία φέρει και μεγάλη ευθύνη, ειδικά όταν χειρίζεσαι τα οικονομικά των άλλων.

Στη συνέχεια, βρέθηκα στο κατώφλι μιας μεγάλής απόφασης. Οι σκέψεις μου ήταν: «Υπάρχει αρκετό κέρδος εδώ για να ξεκινήσει μια επιχείρηση;» «Είναι καθόλου δυνατό να αυξηθεί, αποκτώντας περισσότερα περιουσιακά στοιχεία και πελάτες;»

Θυμάμαι ότι, ενώ σκεφτόμουν «πού πάει αυτό;», δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από έναν από τους μεσίτες μας. Μου είπε ότι ένας άλλος όροφος στο κτίριο στο οποίο είχαμε την πρώτη συμφωνία, ήταν προς πώληση. Άρχισα να ελέγχω τις τιμές, να φτιάχνω ένα γρήγορο επιχειρηματικό σχέδιο και να εξετάζω αυτή τη συμφωνία συγκεκριμένα, ενώ καθυστερούσα το να πάρω μια απόφαση για την επιχείρηση.

Κοιτάζοντας πίσω, θα έλεγα ότι απλά ανέβαλα συνεχώς να πάρω αυτή τη μεγάλη απόφαση. Τότε, όμως, έλεγα «είμαι παρών στη στιγμή» και «πηγαίνω με τη ροή», αλλά αυτό θα έλεγε ένας άνθρωπος με αναβλητικότητα.

Βρήκα ένα καταπληκτικό ζευγάρι, που μπορούσαν να αγοράσουν το έργο μόνοι του. Συνολικά δύο επιπλέον διαμερίσματα, ήδη γνωρίζω και το κτίριο, και το εύρος της συναλλαγής είναι μικρό, επομένως είμαι πολύ άνετος με τη συμφωνία.
Αλλά ακόμα και στις επαγγελματικές μου συναντήσεις μαζί τους, ακόμα έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου την μεγάλη μου απόφαση. Άλλωστε, κάθε πελάτης που έρχεται και μας εμπιστεύεται, περιμένει αυτό το πράγμα να συνεχίσει να μεγαλώνει.

Μία συμφωνία μετά την άλλη. Τα πράγματα πάνε καλά, και μετά καταλαβαίνω ότι η επιχείρηση έχει ήδη δημιουργηθεί και λειτουργεί. Τώρα πρέπει να σταματήσω και να θέσω πιο ακριβείς, ώστε να μπορώ να σχεδιάσω την πρόοδο της επιχείρησης και να ρίξω μια κριτική ματιά στα αποτελέσματα μέχρι στιγμής.

Έτσι, χωρίς να σταματήσω και να πω επίσημα ότι η επιχείρηση δημιουργήθηκε, η Pro Greece απογειώθηκε. Έκτοτε, έχουμε κατασκευάσει περίπου 100 διαμερίσματα στη Θεσσαλονίκη για τους πελάτες μας και έχουμε προχωρήσει στη διαχείρισή τους βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.

Αυτό το άρθρο είναι ο επίλογος για όλο αυτό το στάδιο: τα διλήμματα, τους προβληματισμούς, τις σκέψεις που με συνόδευσαν όταν ξεκίνησαν όλα και πώς πάρθηκαν οι αποφάσεις.
Το πέμπτο άρθρο θα ξεκινήσει ένα νέο κεφάλαιο στο οποίο θα ήθελα να σας μιλήσω για τη σχεδιαστική διαδικασία.

Εις το επανιδείν,
Γκαλ Ρούμπιν