Επιστρέφουμε στις αρχές του 2020. Ο στόχος της εταιρείας: ανάπτυξη!

Έπειτα, ένας Κινέζος που αποφάσισε να φάει μια νυχτερίδα, η οποία είχε φιλήσει ένα γουρούνι (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, μη σας γελάσω), μας χαλάει τα σχέδιά μας. Αυτά που ουσιαστικά θα συνέβαιναν στη συνέχεια, θα ταρακουνούσαν την εταιρεία τον επόμενο χρόνο. Αυτό πρόκειται να αναλύσω στο επόμενο κεφάλαιο, όπου θα μιλήσουμε για αλλαγές κατά τη διάρκεια μιας κρίσης. Ειδικότερα της κρίσης του κορονοϊού.

Σήμερα θα μιλήσω για την έμμεση επιρροή που είχαν τα γεγονότα της εποχής στην εταιρεία μας. Πώς και τι αλλάξαμε στον απόηχο του κορονοϊού προκειμένου να προσαρμοστούμε στην αγορά – αγοραστών και ενοικιαστών – των επόμενων ετών.
Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι η ανθρώπινη μνήμη είναι πολύ μικρή: Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η Apple άρχισε να εμπορεύεται ένα τηλέφωνο με τη νέα τεχνολογία «οθόνης αφής». Τους πρώτους μήνες, οι άνθρωποι που αγόρασαν αυτά τα τηλέφωνα θεωρούνταν περίεργοι. Όλοι πίστευαν ότι ήταν μια τάση που δεν θα λειτουργούσε, ότι είχε πολλά θέματα – ένα από τα οποία ήταν ότι ήταν πολύ εύθραυστο. Σήμερα, όμως, δεν ξέρουμε πώς ζούσαμε χωρίς smartphone (αν μπορείτε ακόμα να το αποκαλείτε απλώς ένα τηλέφωνο με όλη την τεχνολογία μέσα).
Το ίδιο ισχύει και για την τραγωδία των Δίδυμων Πύργων, που οδήγησε σε μεγάλες αλλαγές στις τεχνολογίες πληροφοριών και την ασφάλεια των πτήσεων σε όλο τον κόσμο.
Θα μπορούσα να δώσω πολλά περισσότερα παραδείγματα.

Αυτό που λέω είναι ότι θα περάσει και ο κορονοϊός. Και, εκτός από αυτά που θα συνηθίσουμε, όλα θα είναι απλώς μια ανάμνηση σε δύο με τρία χρόνια.
Γνωρίζοντας αυτό, και επειδή σχεδιάζουμε να πουλήσουμε τα διαμερίσματα των πελατών μας έως το 2025 (τουλάχιστον σύμφωνα με την τρέχουσα πρόβλεψη), είναι σημαντικό για εμάς να ανταποκριθούμε στις ανάγκες των ανθρώπων που θα εξακολουθήσουν να επηρεάζονται από την κρίση του κορονοϊού.

Τι αποφασίσαμε να αλλάξουμε; Δύο βασικά πράγματα:
1. Όσον αφορά τη κατασκευή – αρχίσαμε να σχεδιάζουμε ελαφρώς μεγαλύτερα διαμερίσματα όπου η κύρια έμφαση δίνεται στο να υπάρχει όσο το δυνατόν πιο ξεκάθαρος διαχωρισμός ανάμεσα στο υπνοδωμάτιο και το σαλόνι. Ακόμα και σε στούντιο, αρχίσαμε να δημιουργούμε φυσικό διαχωρισμό μεταξύ των εσωτερικών χώρων, σε περίπτωση καραντίνας όπου ο ενοικιαστής μας μένει στο σπίτι. Ήταν σημαντικό για εμάς να το λάβουμε υπόψη και να δημιουργήσουμε αυτόν τον διαχωρισμό.
Αυτό μας οδήγησε σε μια πλήρη αλλαγή των επιχειρηματικών μας σχεδίων: μεγαλύτερα διαμερίσματα σήμαιναν λιγότερα διαμερίσματα σε κάθε όροφο και αυτό άλλαξε το κόστος κατασκευής.

2. Όσον αφορά τους ενοικιαστές – κάναμε συνεχώς ελέγχους στους ενοίκους, αλλά κατά την περίοδο του κορονοϊού, έγινε διπλά σημαντικό να γίνουν σωστά. Εστιάσαμε ακόμη περισσότερο στην προσέλκυση όσο το δυνατόν περισσότερων εργαζομένων πρώτης γραμμής, στον έλεγχο της ικανότητας πληρωμής των πελατών, στη λήψη εγγυήσεων κ.λπ…
Είναι σημαντικό να πούμε ότι, ανεξάρτητα από το πόσο προσεκτικοί ήμασταν κατά τη διάρκεια της περιόδου του κορονοϊού, έπρεπε να είμαστε λίγο λιγότερο αυστηροί με τις τιμές για να γεμίσουμε τα διαμερίσματα. Για να αντισταθμίσουμε αυτό, προσέχαμε οι συμφωνίες μας να ήταν για όσο το δυνατόν μικρότερη περίοδο ενοικίασης, ώστε να μην δεσμευτούμε για μεγάλα αλλά μη κερδοφόρα συμβόλαια ενοικίασης.

Αυτές οι προσαρμογές μας βοήθησαν όχι μόνο να επιβιώσουμε την κρίση του κορονοϊού. Ταυτόχρονα όμως, παρήγαγαν και την ανάπτυξη που χρειαζόμασταν για να προσαρμοστούμε στις ανάγκες της αγοράς της Θεσσαλονίκης. Ήμασταν πιο έτοιμοι από ποτέ να αντιμετωπίσουμε έναν κόσμο μετά τον κορονοϊό!

Θα σας δω στο επόμενο κεφάλαιο,
Γκαλ Ρούμπιν